Bijna 50 jaar in dezelfde straat
Elsje Haringman groeide op in ’s Graveland, waar ze al jong in aanraking kwam met muziek. Ze komt uit een groot gezin van twaalf kinderen, waarin muzikaliteit een belangrijke rol speelde. Op haar dertiende sloot ze zich samen met een vriendin aan bij het Tamboerkorps van de Harmonie in ’s Graveland. Daar ontmoette ze ook haar latere partner. Met hem verhuisde ze uiteindelijk naar de Cameliastraat in Hilversum-Zuid.
Vijftig jaar in de Cameliastraat
In september 2025 woont Elsje al vijftig jaar in dezelfde straat. De originele woningadvertentie heeft ze nog steeds: de huur bedroeg destijds 138,45 gulden per maand. Inmiddels wonen er nog drie andere buurtbewoners die hier net zo lang of bijna zo lang verblijven. “Het was en is een heerlijke buurt”, vertelt ze. “Je krijgt me hier niet zo gauw weg.”
Een buurt met karakter
De Cameliastraat ligt in een arbeiderswijk waar iedereen gelijk behandeld wordt. “Hier woont van alles wat,” zegt Elsje. Veel woningen zijn inmiddels gemeentelijke monumenten. Tijdens rondleidingen door de buurt ziet ze bezoekers vaak met bewondering naar de huizen kijken. “Ik vind het leuk om te zien hoe mensen de architectuur bestuderen.”
De Egelantier en de Oude Haven
Een plek waar Elsje graag komt, is de Egelantier. Ze ontmoet er mensen, haalt er wel eens een ijsje en heeft zelfs meegedacht over de inrichting van het gebouw. Zo mochten buren onder andere mee beslissen over de kleur dakpannen. Elsje is blij dat de keuze op rood viel, omdat dit mooi past bij het karakter van de buurt.
Voor rust wandelt ze graag naar de Oude Haven. “Ik ga daar naar beneden en ik loop, en ik loop, en ik loop. Het is prachtig om de bijzondere huizen van daaruit te bewonderen.”
Herinneringen aan vroeger
Vroeger zat er op de hoek van de Cameliastraat en de Fuchiastraat een MKB-winkel, “een soort Albert Heijn, maar dan anders”, lacht Elsje. Het kleine buurtwinkeltje maakte deel uit van het dagelijks leven, totdat het veranderde in een woonhuis.
Ook over de schooltijd van haar kinderen bewaart ze sterke herinneringen. Zij gingen naar de Fabritiusschool, een door Dudok ontworpen gebouw met een rieten dak. Toen de school in 1985 afbrandde, was de impact groot. “De eerste rapporten van mijn kinderen heb ik niet meer, die zijn verbrand. Het hele dorp rouwde.” Hoewel de school in originele stijl herbouwd is, voelde het voor Elsje toch anders. “Een oude school heeft altijd een eigen geur. Dat was ineens weg.”
Dicht bij natuur en rust
Naast haar liefde voor de wijk geniet Elsje ook enorm van het bos en de heide die vlakbij liggen. “Ik vind het heerlijk dat dat hier in de buurt zit.” Voor haar is het de perfecte combinatie van natuur, geschiedenis en gezelligheid. Als Elsje terugkijkt op al die jaren in de Cameliastraat, is ze stellig: “Het is hier voor mij heel vertrouwd allemaal. Het is gewoon een hele fijne wijk om te wonen.”
