De Groest als stadspark
Marco van der Schoor werd in 1965 geboren op de Gijsbrecht van Amstelstraat. Het huis waarin hij opgroeide was samen met de Clemenskerk het eerste gebouw in de straat. “De rest was rond 1800 allemaal korenveld en heide,” vertelt hij.
Spelen in de buurt
Het was een fijne en veilige buurt om in groot te worden. Marco ging naar de Paulusschool en later naar het Alberdingk Thijm College, beide op loopafstand. “Achter de Gijsbrecht had je allemaal straten zoals de Van Hoornstraat, en die hadden steegjes. Dat was echt fantastisch om in te spelen!” Ook op de plek waar nu een zorgcentrum aan de Bosdrift staat, speelde hij vroeger. “Toen stond er een soort ruïne, perfect om in te spelen.”
Hilversum in de jaren 60 en 70
Volgens Marco was Hilversum in zijn jeugd “best ruig”. Er waren nog dumpplekken voor oud materiaal, ook in de buurt waar hij nu woont. In de loop der jaren is de stad steeds meer opgeruimd en netjes geworden. Dat vindt hij meestal positief, maar soms mist hij het oude Hilversum.
Zo denkt hij met weemoed terug aan het zwembad aan de Kapelstraat, waar hij zwemles kreeg. “Dat is op een gegeven moment gesloopt en heeft plaatsgemaakt voor een parkeerterrein. Dat vind ik zonde. In Amsterdam heb je zo’n zelfde soort zwembad achter het Rijksmuseum, dat bestaat gewoon nog steeds en is nu een monument.”
Wonen in het Historisch Buurtje
Vandaag de dag woont Marco met zijn vrouw in het centrum, in het Historisch Buurtje, naast het oudste huisje van Hilversum: Huisje Pas Op!. Hun woning bestond vroeger uit twee huizen en werd in 2003 gerenoveerd tot één huis met drie voordeuren. Marco en zijn vrouw gebruiken de middelste, de nieuwste. De twee andere zijn de oorspronkelijke deuren.
De omgeving kent een bijzondere geschiedenis. Links van hun huis zat ooit de eerste snackbar van Hilversum, gerund door de familie Vet. Rechts verkocht uitvaartonderneming Van Vuure doodskisten. “Een bijzonder contrast,” zegt Marco met een glimlach.
“Je stapt zo het leven in”
Marco geniet volop van het wonen in het centrum. “We wonen hier met zoveel plezier. Je bent dichtbij de kroeg, je boodschappen, de bioscoop. Je stapt zo het leven in.”
Het contact met buurtbewoners is gezellig en betrokken. Eens in de zoveel tijd organiseert Marco een buurtborrel. “We aten dan bij de Gulle Graef, maar door het overlijden van de eigenaar is dat helaas niet meer onze plek. We zijn nu een beetje ons honk kwijt.”
Liefde voor zichtlijnen
Wat Marco vooral waardeert in Hilversum zijn de zichtlijnen. “Een stad kenmerkt zich door de tijden waarin panden gebouwd zijn en dit nog steeds uitstralen. Maar wat mij betreft zijn zichtlijnen het belangrijkste: het feit dat je een straat in kijkt en om de hoek een herkenningspunt ziet.”
Hij noemt een voorbeeld: “Als ik over de Pieter de Hooglaan loop vanaf de hei, dan zie ik de Vituskerk over het plantsoen heen, helemaal in de verte. Bij ons in het wijkje heb je ook allerlei van dit soort leuke zichtlijnen.” Elke dag maakt Marco een foto van de zichtlijn in de Veerstraat. “Elke keer is die anders door de lichtval, het weer of wat er gebeurt in de straat. Maar de herkenningspunten blijven hetzelfde. De zichtlijn met de Vituskerk vind ik echt briljant.”
Idee voor een groenere Groest
Naast zijn persoonlijke liefde voor Hilversum denkt Marco ook graag mee over de toekomst van de stad. “Ik heb nog wel een idee wat we met elkaar zouden moeten willen doen,” zegt hij.
Als vastgoedontwikkelaar droomt hij ervan de Groest om te toveren tot een stadspark. “Ik zou een ondergrondse parkeergarage voor fietsers maken onder de Groest en de bovenkant helemaal vergroenen. Eén lang stadspark, met geweldige terrassen waar iedereen kan genieten.” Het idee krijgt steeds meer vorm en Marco overweegt zelfs een concreet plan in te dienen. “We zijn heel benieuwd,” besluit hij met een glimlach.
