Een laan met verhalen

We zitten aan de keukentafel met vier bewoners van de Graaf Florislaan in het Raadhuiskwartier: Liliane van der Hoeven, Noor Alattar, Hugo Heldenbech en Aleid Steenman. Allemaal voelen ze zich sterk verbonden met hun straat, de buurt en het erfgoed eromheen.

Van boomgaard tot buurt

Hugo Heldenbech is een geboren Hilversummer. Hij groeide op in het Zeeheldenkwartier en woont inmiddels al twintig jaar in de Graaf Florislaan. Zijn huis herstelde hij volledig in de oorspronkelijke stijl, een project van tien jaar bloed, zweet en tranen. Ondertussen kreeg hij samen met zijn vrouw vier kinderen.

Toen Hugo hier kwam wonen, was het contact in de straat beperkt. “Na een aantal jaar hard werken met elkaar zijn er fijne verbindingen ontstaan,” vertelt hij.

Hij deelt ook de geschiedenis van de laan: vroeger lag hier een boomgaard. De eigenaar wilde deze schenken aan de gemeente, op voorwaarde dat er een verharde weg zou komen én dat de laan een adellijke titel kreeg. Zo ontstond de Graaf Florislaan, die dit jaar 125 jaar bestaat.

Meer dan een straat

Aleid Steenman woont al 35 jaar in de Graaf Florislaan. “Mensen zijn eigenlijk schatplichtig om zich te verhouden tot het huis en de buurt waarin ze komen wonen,” zegt ze. Ze ziet dat het sociale contact in de straat sterk is gegroeid. Vijf jaar geleden organiseerden bewoners het eerste straatfeest, inmiddels een vaste traditie.

Voor Aleid is het MH17-monument een bijzondere plek. “Veel mensen lopen er voorbij, omdat hun blik vooral op het Raadhuis valt. Ik wijs ze er vaak op.” Het monument bevat veel details die je pas na goed kijken ontdekt. Zo zijn de zonnebloemen voor volwassenen groter dan die voor kinderen. Liliane van der Hoeven herkent dit gevoel. “Als je vanuit het Dudokpark langs het monument loopt, is dat echt een moment van bezinning.”

De verhalen maken erfgoed levend

Liliane van der Hoeven woont sinds tien jaar in de Graaf Florislaan. Voor haar betekent thuis niet alleen haar huis, maar vooral de mensen eromheen. “Achter ervaar ik vrijheid, voor het huis gezelligheid. Dat is de perfecte balans.”
Ze bewondert de oudheid van de straat en fantaseert vaak hoe mensen hier vroeger leefden. In haar tuin staan nog een oude fruit- en notenboom die ze terugvond in een historisch boekje. “De bomen dragen ziel,” zegt ze. Ook het Raadhuis speelt een belangrijke rol. “Bij het zien van het Raadhuis voel ik mij thuis. Zelfs de hond kwispelt dan.”
Erfgoed gaat voor Liliane verder dan stenen en monumenten. “De verhalen die je zelf maakt, de ontmoetingen die je er hebt, dát maakt dat je het intenser beleeft en samen deelt.”

Een symbool van vrijheid

Noor Alattar komt oorspronkelijk uit Irak, waar hij als journalist werkte. Het Raadhuiskwartier heeft voor hem een bijzondere betekenis. “Het Raadhuis is heel bijzonder voor mij omdat ik daar mijn Nederlandse nationaliteit kreeg. Daarnaast bewonder ik de architectuur van het gebouw en de omgeving.”

Ook het Mediapark speelt een rol. “Het symboliseert mijn droom: dichtbij de plek wonen waar ik mijn werk en hobby kan uitoefenen.” Noor wandelt vaak in het Dudokpark met zijn papegaai, die hij los laat vliegen. Voor hem is de vogel een symbool van vrijheid en ook de buurt heeft het dier in het hart gesloten. Hij geniet van de levendigheid van het park, het uitzicht op het Raadhuis en de afwisseling van architectuur. “In Irak zijn daken meestal plat. Hier zie je een mix van stijlen, oud en nieuw, dat maakt het uniek.”

Erfgoed, natuur en verbondenheid

Alle bewoners noemen het carillon een herkenningspunt dat echt bij thuis hoort. Op woensdag klinkt er een melodie, soms een bekend lied. Het helpt hen zelfs de tijd bij te houden.
Naast de bijzondere gebouwen en monumenten waarderen de bewoners vooral het groen in hun omgeving. Het Dudokpark, de bossen en de heide rondom Hilversum maken hun buurt compleet. Samen vormen erfgoed, natuur en verbondenheid de ziel van de Graaf Florislaan.