Kattenkwaad en saamhorigheid

Eddy Geerlings is 74 jaar en groeide op in een gezin met zes kinderen aan de Berlagelaan in Hilversum Noord. “Het was echt een hele andere tijd,” vertelt hij met een glimlach. Nu woont hij samen met zijn vrouw Yvonne aan de Snelliuslaan. Daar hebben ze twee dochters gekregen die inmiddels het huis uit zijn en op andere plekken in Hilversum hun eigen gezinsleven leiden.   

Een kinderrijke buurt vol avontuur

De wijk Noord was in Eddy’s jeugd een kinderrijke buurt. ‘’Veel kinderen zaten met mij op de Titus Brandsmaschool dus we speelden daar regelmatig, maar ook op de groene grasveldjes tussen de flats. Daar gebeurde van alles: voetballen, knikkeren, en soms haalden we kattenkwaad uit.” Hij herinnert zich hoe hij samen met vrienden naar Almelo wilden gaan, maar geen vervoer hadden. Er stond toevallig een oude Opel te koop bij iemand uit de wijk. ‘’We hebben de auto geleend voor een ‘proefrit’ naar Almelo. Toen we de volgende dag pas terugkwamen, stonden onze ouders met de politie op ons te wachten. Dat soort avonturen hoorden er gewoon bij.” 

Eddy heeft ook goede herinneringen aan de Berlagevijver. “Daar schaatsten we in de winter en in de zomer speelden we er rond. Een keer zakte ik door het ijs, helemaal zeiknat. Een buurvrouw bood me droge kleren aan. Dat was typisch voor Noord, iedereen hielp elkaar.” Hij wijst op de saamhorigheid van die tijd. “Het voelde echt als een grote familie.”

Alles binnen handbereik

Niet alleen de vijver, maar ook plekken zoals de Titus Brandsmaschool en de ‘Soos’, een muziekkelder bij de kerk, roepen warme herinneringen op. “De wijk had alles: een slager, een bakker, een bloemenwinkel. Het centrum bij Leemkuilen was het hart van Noord.”  

Herinneringen om nooit te vergeten

Toch ziet Eddy ook de veranderingen. “Veel karakteristieke plekken zijn verdwenen. Noord is nu anders; het voelt soms alsof de ziel van de wijk minder sterk is. Vroeger woonden er muzikanten, mensen van de omroep en mensen van Philips. Zo reed er door de buurt zelfs een Philips bus die de mensen naar hun werk bracht. Mijn vader werkte bij Phlips, ik kan me die bus nog heel goed herinneren’’

Eddy maakt zich zorgen om de huidige woningmarkt. ‘’Het lijkt voor jongeren bijna onmogelijk om hier een eigen plek te vinden.” Maar ondanks de veranderingen koestert Eddy de herinneringen. “Die blijven en geven alles een warm gevoel. Ze kleuren het verleden. Het leven en ritme van de buurt is veranderd, maar de wijkstructuur is hetzelfde gebleven, en dat roept fijne herinneringen op.”